Ook als je ziek bent draait je gezin op volle toeren
Herstellen van een langdurige ziekte met jonge kinderen in huis. Het is niet evident. De dokter kan beslissen dat je even moet stoppen met werken, maar de verantwoordelijkheden in je gezin blijven doorlopen. Sylvia (38) maakt het mee.
Ik probeerde vooraf elke struikelblok te voorspellen en weg te nemen.
Sylvia, herstellende mama
‘Mijn job is altijd mijn passie en uitlaatklep geweest. Ik doe jeugdwerk: vormingen geven aan jongeren en vakantiewerkingen ondersteunen. Het geeft me ongelofelijk veel voldoening, maar vraagt ook energie. Weekend- en avondwerk horen erbij en ik leg regelmatig grote afstanden af. Je moet er elke dag ‘staan’, vol enthousiasme. En de werkdruk ligt best hoog.’
Diagnose autisme
‘Ook mijn thuissituatie is pittig. Al jarenlang sukkelt mijn man met een angststoornis, we pasten ons leven daaraan aan. Alle planning en organisatie van het huishouden zit bij mij. Ondertussen hebben we samen een dochter van zeven en een zoon van drie.'
'De voorbije jaren waren zwaar. Toen onze dochter de diagnose autisme kreeg liet mijn man zich ook testen. Plots werd duidelijk waarom de onvoorspelbaarheid van twee kleine kinderen zoveel spanning gaf.'
'Ik volgde een cursus over autisme om te leren hoe er als gezin mee om te gaan. Daardoor probeerde ik elke struikelblok te voorspellen en te vermijden. Meer en meer voelde ik me in de rol van mantelzorger geduwd.’
Gas terugnemen
‘Mijn leven denderde aan een razend tempo verder. Tot ik plots met spoed een galblaasoperatie moest ondergaan. Fysiek herstelde ik goed, maar de week voor ik terug aan het werk moest, barstte ik in huilen uit. Ik functioneerde niet meer: iets lezen lukte niet en soms wist ik halverwege mijn zin niet meer wat ik aan het zeggen was.'
'Mijn huisdokter zag onmiddellijk wat er aan de hand was. Dringend gas terugnemen en rusten, was haar boodschap. Maar doe dat maar eens met een uitdagende job, twee zorgbehoevende gezinsleden en een kleuter in huis.’
Een balletje minder
‘Ondertussen ben ik een paar maanden arbeidsongeschikt. Ik ben dankbaar dat ik een van de balletjes tijdelijk niet in de lucht moet houden.'
'Thuis lopen de verantwoordelijkheden wel door. Vroeg opstaan, de kinderen naar school brengen, boodschappen doen, het huishouden rondkrijgen ... Dat maakt dat er weinig ruimte is om echt te werken aan mijn herstel.’
‘Tegelijk is mijn gezin net goed voor mijn genezingsproces. Ze zorgen voor regelmaat. Je móet wel opstaan en dingen doen, zij rekenen op je. Daardoor voel je je nuttig en waardevol.’
Evenwicht zoeken
‘Onder begeleiding van mijn psycholoog denk ik na over wat me energie geeft of kost. Ik moet keuzes maken, want het tempo van de voorbije jaren houd ik niet vol.'
'Ondertussen besef ik dat ik waarschijnlijk op zoek zal moeten naar een minder veeleisende job. En ik moet meer beroep durven doen op vrienden en familie. Ik geloof er rotsvast in dat ik het evenwicht terug zal vinden.’
