Studente Iris: ‘Het gevoel eenzaam te zijn, zit ondertussen ver weg.’
‘Eerlijk? Ik kon me niet voorstellen dat iemand op mijn verhaal zat te wachten.’ In mei 2022 vertelde studente Iris De Valck (19) in Leef dat ze zich vaak eenzaam voelde. De dappere getuigenis raakte bij velen een gevoelige snaar. En voor Iris was het de aanzet om haar eigen leven een nieuwe wending te geven.
‘Het gaat veel beter met mij’, vertelt Iris acht maanden na het eerste interview. Dat zie je ook. Haar blik is zelfzeker en ontspannen. Deze keer komen de woorden vanzelf, enthousiast en zonder aarzeling.'
‘In september ben ik aan een nieuwe studierichting begonnen. Ik kon me niet meer motiveren voor event- en projectmanagement, wat ik vorig jaar studeerde. Nu doe ik elektronica-ICT en dat is veel meer mijn ding.’
Een nieuwe richting betekende ook een nieuwe hogeschool in Gent, en een nieuwe klas. ‘De omgeving is helemaal anders. Het is een richting met veel jongens en dat maakt een verschil. Bij jongens wordt de groep snel hechter met elkaar. Je kunt altijd bij iemand uit de klas zitten en je wordt ook direct verwelkomd. Als ik nu met klasgenoten naar het station ga, stappen we onderweg soms wat winkels binnen. Vorig schooljaar gebeurde dat amper. Het contact met de anderen was toen anders.’
‘De klaschat is ook veel actiever. Nu komt er reactie als ik daar iets post. Daardoor heb ik thuis ook meer contact met de andere studenten. Handig om eens over een bepaalde les te zeuren of uitleg aan elkaar te vragen tijdens het studeren.’
Zonder verwachting
‘Toen ik vorig jaar het interview deed, had ik daar geen verwachtingen over. Maar toen het gepubliceerd was, ontving ik toch berichtjes. Mensen die me lieten weten dat het moedig was om mijn verhaal te delen.’
Die reacties gaven Iris het duwtje om het artikel op haar eigen sociale media te delen. ‘Daar is veel respons op gekomen. Allemaal positief. Velen herkenden zich in mijn verhaal of steunden me. Ook mensen van vroeger met wie het contact was verwaterd.’
‘Zo had ik na het artikel een gesprek met een meisje dat ik via-via kende. Zij vertelde dat ze zich ook alleen voelde en op zoek was naar een goede vriendin. Sindsdien hebben wij regelmatig contact en spreken we nu en dan af. Er was zelfs een docent op mijn vroegere hogeschool die het artikel gelezen had en mij voor een babbel heeft uitgenodigd.’
Dat haar verhaal bij anderen iets losmaakte, was voor Iris een grote steun. ‘Je beseft dat eenzaam zijn veel meer voorkomt dan je denkt. Als je dat met elkaar bespreekt, kun je die gevoelens makkelijker een plaatsje geven.’
Ander leven
‘Ik heb een studentenjob, ik zit in het dagelijks bestuur van de jeugdraad in Affligem. Zowel thuis als in Gent ken ik mensen met wie ik kan afspreken … ik heb een volle agenda. Maar het zijn soms de kleine dingen die een groot verschil maken. Een berichtje naar iemand sturen en daar antwoord op krijgen of tegen iemand kunnen zagen als je een lastige dag hebt. Zo voel je je minder alleen. Ik sta ook sterker in mijn schoenen, ik ben gelukkiger. Dat gevoel van eenzaam zijn, is misschien niet helemaal weg, maar het zit heel ver. Nu voelt het alsof ik wèl iets doe met mijn leven. Dat had ik de vorige keer niet.’
De juiste klik
‘Je eenzaam voelen, is niet je eigen schuld. Dat is een les die ik geleerd heb. Je moet er jezelf niet voor veranderen. Het is een kwestie van een match te vinden, een klik maken met de juiste mensen. En als dat gebeurt, hou dat contact warm. Neem zelf initiatief. Ik ben altijd blijven proberen en nu weet ik: het komt goed.’
