Op de zorgboerderij mag Noor (20) helemaal zichzelf zijn
Noor Van den Bosch (20) uit Grobbendonk vindt rust op de groene zorgboerderij SoulHorses in de Kempen in Lille. Ze vertelt hoe ze er met de ondersteuning van haar begeleider Joeri Van Weereld mentaal sterker is geworden.
Time-out
‘In het middelbaar had ik het mentaal heel moeilijk. Ik voelde me slecht, was depressief’, begint Noor. ‘Ik stond tegen mijn zin op en ging ’s avonds tegen mijn zin slapen.’ Ze zocht hulp en ging naar een psycholoog. Toen ze voor een schoolproject naar een goed doel moest uitkijken, botste ze op SoulHorses.
Mensen die in de knoop zitten, kunnen er een time-out nemen. ‘Ik was onder de indruk en vroeg aan het CLB of dat voor mij ook mogelijk was’, legt Noor uit. Ze kreeg groen licht. ‘Op woensdag werd ik vrijgesteld van school en mocht ik naar hier komen.’ Noor voelde er een grote vrijheid. ‘Ik mocht hier mezelf zijn. Ik werd niet beoordeeld en vooral dat deed deugd’, benadrukt ze.
Paarden op het voorplan
We werken samen op de boerderij’, vult de begeleider Joeri Van Weereld aan. ‘Zorgen voor en omgaan met de paarden staat hier op het voorplan.’ Waar de jongeren mee worstelen, daar vraagt hij niet onmiddellijk naar. Dat komt geleidelijk aan tijdens de bezigheden wel ter sprake.
En dat is een groot verschil met een sessie bij een psycholoog. ‘Die peilt expliciet naar jouw problemen. Dat kan ongemakkelijk aanvoelen’, weet Joeri. ‘Dan ga je heel hard nadenken over wat je allemaal gaat zeggen. Misschien wil je goed overkomen uit schrik voor negatieve reacties.’ Op de zorgboerderij hoeft er niet gepraat worden, jongeren mogen er lekker zichzelf zijn.
Foto: Hanne Op de Beeck
Altijd nieuwe kans
Bij SoulHorses lopen tien paarden. Die hebben allemaal een eigen karakter, gestalte en temperament. ‘Ik ken de paarden. Welk dier iemand kiest, zegt mij al veel over die persoon’, merkt Joeri op. ‘Welke dieren maken met wie contact en op welke manier gebeurt dat? Maak je je bijvoorbeeld uiterlijk groot, maar is dat louter bluffen en ben je eigenlijk heel onzeker? Een paard laat zich niet rollen en zal jou negeren. Wil je graag dat het paard anders reageert? Dan zal ook jij je anders moeten gedragen. Dat is een oprechte en natuurlijke reactie van een dier. Die komt helemaal anders over dan wanneer ik als begeleider jouw gedrag beoordeel. Het is zachter en wordt sneller opgenomen. Bovendien geeft een paard je elk moment een nieuwe kans. Je terughoudendheid van voordien speelt niet meer mee. Je houding nu telt.’
Sterker in de schoenen
‘Ik heb hier veel geleerd over mezelf’, gaat Noor verder. ‘Ik weet wat mijn kwaliteiten zijn en wat die niet zijn, maar dat dit OK is.’ Ze staat nu veel sterker in haar schoenen. Dat weerspiegelt zich in de omgang met de paarden. ‘Toen ik hier in het begin was en er kwam een paard naar mij, dan ging ik aan de kant. Nu blijf ik staan.’ Die evolutie heeft ze ook doorgemaakt in het dagelijkse leven. Ik wil nu meegeteld worden. Vroeger twijfelde ik of er bij mocht horen.’
De eerste weken deed ze in snel tempo haar taken. Niet te veel nadenken maar gewoon doen. Ze liep zichzelf voorbij, hield amper rekening met het tempo van de anderen. ‘Zelfs wandelen met de oudere paarden moest vooruit gaan’, lacht ze. ‘Die temperden mijn ritme en dat bracht mij rust.’
Foto: Hanne Op de Beeck
Hulp durven inroepen
De moeilijkheden die opborrelen in de omgang met paarden zijn dikwijls gerelateerd aan de problemen in het omgaan met anderen in de samenleving’, verduidelijkt Joeri. ‘Als je bijvoorbeeld geen zelfzekerheid hebt bij de paarden, heb je die meestal ook niet in de maatschappij.’ Het gebeurt dat nieuwkomers zich ongemakkelijk voelen bij de paarden. ‘Zolang het niet onveilig wordt, ga ik niet ingrijpen als ze het zelf niet vragen.’
Hulp durven inroepen, vindt hij belangrijk. De voorgeschiedenis van de gasten kent Joeri vaak niet. Zo kan hij onbevooroordeeld met hen aan de slag. ‘Ik ontvang ze op de parking. Hoe ze mij begroeten, geeft al veel prijs. Ik geef hen de tijd en de ruimte die ze nodig hebben.’
Weinig woorden nodig
‘Het gaat nu veel beter met mij’, deelt Noor voorzichtig en tegelijk vastberaden mee. ‘Mijn time-out is afgelopen, maar ik ga nog naar de psycholoog.’ En ze blijft hier komen maar nu als vrijwilliger. Twee keer per maand op zaterdag komen er kinderen naar de boerderij. Met veel enthousiasme begeleidt ze hun activiteiten. ‘Er zijn kinderen met een beperking bij en in de groep was ook al een jongen uit Oekraïne. Ik kon zijn taal niet spreken, maar ik heb hier geleerd dat er niet altijd veel woorden nodig zijn om elkaar te begrijpen.’ Noor kijkt er telkens naar uit om met de kinderen op de boerderij bezig te zijn. ‘Telkens als ik de poort binnenkom, dan valt de rust op. Ik studeer orthopedagogie. Tijdens de examens was ik hier een maand niet. Dan mis ik het heel hard.’
-
Praat erover
Blijf niet met je gevoelens zitten, ook al is erover praten niet gemakkelijk. Praten met vrienden of familie kan helpen, maar soms is professionele hulp beter. Denk aan het CLB, een zorgleerkracht, psycholoog of Teleblok (tijdens de examenperiodes). Veel hulp is anoniem.
-
Je gevoelens mogen er zijn
Je slecht voelen en verdrietig zijn is helemaal oké. Erken en accepteer je gevoelens. Zolang je ze ontkent, waaien ze niet voorbij.
-
Zorg voor structuur
Rond hetzelfde uur opstaan, eten en gaan slapen zijn heel belangrijk. Zet een wekker en probeer ook gezond te eten. Gezonde voeding heeft een positief effect op hoe je je voelt.
-
Zoek afleiding
Ga dingen doen die je vroeger leuk vond en spreek af met mensen, ook als je er geen zin in hebt.
Heb jij het moeilijk? Voel je je mentaal niet helemaal top? Dit kun je eraan doen:
Bron: Leef
