Loredana (22): 'Af en toe de pauzeknop indrukken is gezond'
Ah, jong zijn … de tijd van je leven! Dat zeggen ze toch? Ook Instagram bevestigt dat beeld. Zonnige selfies, perfecte outfits en lachende vrienden samen op stap. Maar niet iedereen huppelt altijd vrolijk door de dag. Durven toegeven dat het soms eens wat minder gaat, getuigt van moed. En moed, dat straalt Loredana (22) uit Nazareth zeker uit.
Druk druk druk. Loredana’s leven zit eivol. Hoofdanimator, dansjuf, actief bij de Vlaamse jeugdraad en bij een adviesraad voor jonge mantelzorgers ...
Oh ja, ze studeert ook nog voor haar Master Sociologie en loopt stage bij Formaat vzw. ‘Hoe ik al die balletjes in de lucht hou? Niet. Af en toe leg ik er eentje opzij, dat heb ik onderhand wel geleerd.’
Prestatiedruk
Dat is niet altijd zo geweest. Toen Loredana van het middelbaar kwam, legde ze de lat voor zichzelf enorm hoog. ‘Noem me gerust een perfectionist. Ik haalde altijd hoge cijfers op school en werkte hard. Dat bleef ik ook doen aan de universiteit.'
'Maar plots kreeg ik twaalven en veertienen voor - in mijn ogen – heel goede examens en taken. Daar kon ik moeilijk mee om. Ook op kot gaan was behoorlijk wennen. Ik ben eerder een huismus. Hoe leuk ik ook vond om op eigen benen te staan, ik miste mijn warme nest.’
(B)lockdown
‘Toen kwam de pandemie. Daar zat ik dan, tussen mijn vier muren. Nergens kon ik me nog aan vastklampen. Daarom stortte ik me vol overgave op mijn schoolwerk. Ik studeerde van acht uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds, terwijl iedereen rondom mij net genoot van zijn vrijgekomen agenda.’s Nachts hielden de piekergedachten me uit mijn slaap en buiten kwam ik bijna niet meer. Het ging echt de verkeerde kant uit’, geeft Loredana grif toe.
In korte tijd evolueerde de levenslustige Loredana naar een onzekere, piekerende studente. Gelukkig kon ze het kwijt bij haar ouders. Zij gaven haar de raad eens met een psycholoog te praten.
‘Tijdens een online therapiesessie trok die aan de alarmbel. Zoveel prestatiedruk is niet gezond, zei ze. Drie dagen lang mocht ik níets doen voor school. Na wat verweer haalde ik uiteindelijk mijn voet van het gaspedaal. Ik ging de natuur in en de zon op mijn snoet deed wonderen. Plots kwam het geruststellende besef: ik heb dit voor een stuk zelf in de hand.’
Op en neer
Stilaan zag ze alles weer in perspectief. Het kostte veel tijd, maar ze kwam er uiteindelijk weer helemaal bovenop. ‘Vergis je niet’, glimlacht Loredana, ‘ik ken nog altijd ups en downs. Vooral in periodes dat ik te veel hooi op mijn vork neem durft het fout lopen. Maar ik leerde uit ervaring dat ik op tijd moet ingrijpen als die down te lang duurt.
Jammer genoeg is het in onze maatschappij niet evident om de pauzeknop in te drukken als dat nodig is. Ik vraag meer begrip, van leerkrachten, van werkgevers, van iedereen in feite. Het is oké om eens een vijf op tien te halen. Het is oké om even enkel het noodzakelijke te doen op de werkvloer en niets meer. Daar wil ik echt een lans voor breken.’
Bewustmaking
Loredana maakte er tegelijk haar persoonlijke missie van om die inzichten te delen met de wijde wereld. ‘Ik praat niet snel over mijn gevoelens, maar ik zoek mijn eigen manieren om dit toch te doen. Af en toe pak ik mijn virtuele luidspreker en vraag ik begrip via mijn socials. De likes en comments doen me beseffen dat ik niet alleen ben. Dus praat erover! Je slecht voelen is immers iets heel normaals, maar het mag niet worden genormaliseerd.”
Loredana's tips
‘Wat ik jongeren aanraad die worstelen met hetzelfde? Over specifieke aandoeningen kan ik natuurlijk geen uitspraken doen. Maar bij mij hielpen deze dingen:
Als je ze wegduwt of verbergt, komen ze toch weer naar boven. Het begin van je herstel is toegeven dat het even wat minder gaat.
Of het nu een dipje of een depressie is, iedereen verdient het om geholpen te worden. Kijk in je omgeving met wie je kan praten, of schakel professionele hulp in als dat voor jou goed voelt.
Geluk is voor iedereen iets anders. Leer jezelf kennen. Als je weet waar jij blij van wordt, kun je daar bewust tijd voor maken.’
