Trappen door de polders

Ria kreeg op haar 27ste borstkanker. Alle lymfklieren werden verwijderd en aan de chemo en een reeks erg agressieve bestralingen hield ze oedeem aan de arm over, de bekende dikke arm. ‘Die arm kan heel snel vreselijk gaan ontsteken, een muggenbeet kan al een trigger zijn,’ vertelt Ria.

Daar eindigde haar lijdensweg helaas niet. ‘Jaren later werd er ook thymuskanker vastgesteld. De thymus is een klier in de borstkas. De tumor werd verwijderd, wat een erg zware operatie is. Nog later kreeg ik kanker in mijn andere borst. Ik ben in mijn leven als zo vaak bestraald, dat dat nu niet meer kon. De dokters kozen voor een traject van intense controles. Tijdens een van die controles vonden ze dan uitzaaiingen op het longvlies. Dat maakt ademen erg moeilijk en ik heb elke dag extra zuurstof nodig. Ik heb mijn apparaat altijd bij.’

Genieten van fietsen

‘Gaan wandelen is voor mijn vrouw erg lastig,’ gaat Jos verder, ‘maar van fietsen kan ze wel nog genieten, omdat het door de wind lijkt alsof ze extra lucht krijgt. Wij wonen in Geel en intussen kennen we alle fietsroutes van om en bij de twintig kilometer rond ons huis wel uit het hoofd. Het is daarom fijn om eens andere oorden op te zoeken. Zo kwamen we bij het vakantie-aanbod van Samana uit.’

Eind juli trok het koppel richting Zuienkerke, in de polders tussen Brugge en Blankenberge, voor een heerlijke fietsvakantie. ‘Toen we aankwamen schrokken we wel even,’ geeft Ria toe, ‘enkel de vrijwilligers en een ander koppel waren met de fiets. De andere deelnemers gebruikten een driewieler of elektrische rolstoel. Die rijden maar 9 km/uur, dat was voor ons niet ideaal.’

‘Gelukkig konden we met onze suggesties en bezorgdheden bij de vrijwilligers terecht én werd er ook snel bijgestuurd,’ vult Jos aan. ‘Zo stapten we af van het idee van dagtochten en kon iedereen kiezen voor een fietstocht voor en/of na de middag. Wij trokken er in de voormiddag op uit, zo kon Ria na de middag aan de zuurstof om wat te recupereren en waren we weer paraat de volgende ochtend.’

Andere lucht

Sinds Ria opnieuw een kankerdiagnose kreeg is ze palliatief, maar niet terminaal. Behandelen kan niet meer, maar dokters kunnen ook geen termijn kleven op hoeveel tijd haar nog rest. ‘Er was ooit sprake van enkele maanden, maar kijk, vier jaar later ben ik er nog altijd,’ zegt Ria. ‘In die tijd wil ik nog dingen doen waar ik van geniet. Die vakantie heeft me echt deugd gedaan, nog eens andere lucht opsnuiven dan thuis en dankzij al die vrijwilligers kon dat ook zonder zorgen.

Ook Jos heeft er zichtbaar van genoten. ‘Ik heb mijn hoofd weer eens helemaal leeg kunnen maken.’