Pubernesten, de podcast voor ouders van pubers

In elke aflevering van Pubernesten fileert gastvrouw Stephanie samen met een ouder en een expert een thema dat pubers en hun ouders beroert. De titel van de derde aflevering luidt Help, mijn kind is ongelukkig en richt zich naar ouders en opvoeders die zich afvragen hoe om te gaan met de heftige emoties waar hun tiener mee worstelt.  

Een andere dochter  

Wim, 46 jaar, is een gescheiden papa van vier kinderen tussen 12 en 18 jaar Wanneer we hem vragen om zijn dochter van 17 te omschrijven, lichten zijn ogen fel op. Hij merkt dat ze niet lekker in haar vel zit.  

‘Plots begon ze zich anders te gedragen’, zegt Wim. ‘Ze vond dingen leuk die voorheen helemaal niet bij haar pasten. Ze sprak anders over sommige mensen. Ik had ineens een andere dochter. Ze zat op haar kamer ongelukkig te zijn en ging niet graag meer naar school.’  

Voor Ilse De Block van de Opvoedingslijn zijn zo’n verzuchtingen dagelijkse kost. ‘Een vierde van alle vragen die wij in 2022 ontvingen, gingen over zorgen met pubers. De helft daarvan over ouders die zich zorgen maken over de sociale contacten van hun kind.’  

Op zekere dag krijgt Wim in de vroege ochtend een telefoontje van zijn dochter die met vriendinnen op stap was. ‘Huilen, snotteren, snikken … Ik word dan uiterst kalm en blijf aan de telefoon tot ze zegt dat het weer gaat.’   

‘Tieners ontwikkelen hun identiteit, zijn op zoek naar wie ze zijn. Gevoelens van eenzaamheid en ongelukkig zijn, horen daarbij’, weet Ilse.  

Vleugje humor  

Problemen in het gezin en op school bespreekbaar maken is oké. Maar praten tieners onderling over hun gevoelens? Wim verneemt dat na die ochtendlijke huiltelefoon niet één vriendin polst hoe het met haar gaat.   

Ilse heeft daar een verklaring voor. ‘Leeftijdsgenoten weten niet altijd wat ze wel of niet mogen vragen. Ook voor broers en zussen is dat lastig. Ze proberen degene die het moeilijk heeft te ontzien. Dat lijkt op een gebrek aan interesse, maar dat is niet noodzakelijk zo.’  

‘Als mijn dochter het moeilijk heeft, dan straalt dat af op het hele gezin’, zegt Wim. ‘De spanning is te snijden. Je hebt het gevoel dat je de hele tijd op de toppen van je tenen moet lopen.’  

‘Het is belangrijk dat je aandacht blijft hebben voor je andere kinderen,’ repliceert Ilse, ‘en dat je het kind dat de spanning veroorzaakt duidelijk maakt: Ik weet dat je het moeilijk hebt, maar houd ook rekening met de anderen. Wees niet bang om die boodschap te brengen. Gebruik gerust een vleugje humor. Met humor kan je dikwijls de lucht doen opklaren.’   

'We mogen niet voorbijgaan aan de kracht van de eigen omgeving,’ aldus Ilse. ‘Praten is enorm belangrijk, maar als het niet lukt dringt professionele hulp zich op. En als die nodig is, betrek dan je kind in die beslissing.’