Muylenberg: inclusief wonen in het hart van de stad
Midden in het stadscentrum van Turnhout vind je Muylenberg, een groene oase van rust en ontspanning. Het is een plek waar mensen met een mentale of meervoudige beperking werken, wonen en deelnemen aan het stadsleven. Directeur Ine Roelant (39) legt samen met pedagoog Veerle Van Pelt (38) uit wat Muylenberg zo bijzonder maakt.
Een oase binnen de stad
‘Muylenberg is ons eigen kleine dorp binnen de stad’, glundert Ine terwijl ze wijst naar de zonnige binnentuin. ‘De bewoners wonen in kleine leefgroepen. Elke groep heeft zijn eigen gebouw, verbonden met elkaar via de tuin. Ze werken als vrijwilliger in de buurt, of in een van de zeven ateliers binnen de voorziening. Afhankelijk van hun interesses en mogelijkheden.’
Van een crea- tot kookatelier: iedereen kan er z’n ei kwijt. Ook Rob. Hij woont al vijf jaar in Muylenberg en is naarstig in de weer in het houtatelier. ‘Ik ben graag bezig met mijn handen’, vertelt hij. ‘Vernissen, schuren, zagen … Ik doe het allemaal. De houten planken waarmee ik nu bezig ben? Dat worden later naamkapstokken of tapasborden die we verkopen in ons winkeltje, net als de creaties van de andere ateliers. Ik vind het leuk dat ik zoveel kan doen. Als ik hier niet ben, help ik bijvoorbeeld in het tuinatelier of de zomerbar.’
De deelnemers van ons tuinatelier toverden dit oude koetshuis om tot een zomerbar
Ine Roelant, directeur Muylenberg
Inclusief wonen in hartje Turnhout
‘Voor velen is deze voorziening een thuis’, vertelt Veerle. ‘Mensen wonen en werken hier vaak hun hele leven. Het spreekt voor zich dat ze deelnemen aan het bruisende stadsleven. Het zijn niet enkel bewoners van Muylenberg, ook van Turnhout. Zo liep ik vorig weekend rond in het centrum. Verderop zag ik enkele bewoners genieten van het zonnetje op een terras. Tien minuten later zag ik een leefgroep terugkomen van de bakker. Zalig vind ik dat.’
Virgin mojito’s met verse munt
Ine knikt. ‘Die beweging proberen we ook omgekeerd te maken. We willen niet op een eilandje zitten. Onze deuren staan altijd open, letterlijk. Velen weten niet dat het domein altijd toegankelijk is. Daarom organiseren we af en toe activiteiten om de buurt naar binnen te trekken. Zoals de zomerbar.’ In de wirwar van planten en bloemen staat een charmante schuur. ‘De deelnemers van ons tuinatelier toverden dit oude koetshuis om tot een zomerbar. Deze zomer mochten we al heel wat volk verwelkomen met een virgin mojito. De munt? Vers geplukt uit onze eigen moestuin.’
U vraagt, wij draaien
‘We ondersteunen mensen op verschillende manieren’, vertelt Ine. ‘Naast onze bewoners in onze voorzieningen in Turnhout en Retie, hebben we een dagcentrum en bieden we mobiele ondersteuning aan huis. En verderop in de straat hebben we drie huizen waar mensen begeleid zelfstandig wonen. Het eerste huisje voor twee personen is er gekomen omdat we ooit de vraag kregen van een koppel bewoners of ze samen mochten wonen. Waarom niet? Dachten we. Hier mag iedereen zichzelf zijn. Een relatie aangaan valt daar ook onder. Dat koppel is uiteindelijk uit elkaar gegaan, maar het begeleid zelfstandig wonen hebben we verdergezet.’
Ik vind het leuk dat ik zoveel kan doen. Als ik hier niet ben, help ik bijvoorbeeld in het tuinatelier of de zomerbar.
Rob, bewoner Muylenberg
Dit is Muylenberg
Mensen wonen en werken hier vaak hun hele leven. Het spreekt voor zich dat ze deelnemen aan het bruisende stadsleven.
Veerle Van Pelt, pedagoog Muylenberg
Inspraak troef
Eigen keuzes, inspraak … Termen die hier stevig onderstreept worden. En dat ze in Muylenberg de daad bij het woord voegen, is nog licht uitgedrukt. ‘Niet enkel de wensen van alle betrokkenen zijn bespreekbaar, maar ook het reilen en het zeilen van de voorziening zelf’, vertelt Veerle. ‘Zo hebben we de Spreekbuis, ons maandelijks overlegmoment. Iedereen die bij ons in begeleiding zit, krijgt een stem. Ze kunnen er bezorgdheden uiten en voorstellen doen om onze voorziening tot een nog hoger niveau te tillen. Alle ideeën worden meegenomen naar het collectief overleg, dat bestaat uit bewoners en hun netwerk. Elke vraag nemen we ter harte.’
Welke vragen ze zoal krijgen? ‘Het gaat over zowel kleine als grote zorgen. Onlangs kwam de vraag of het mogelijk was om de liftdeuren langer open te houden voor rolstoelgebruikers. Dat werd inmiddels opgelost. Maar ze vroegen ook meer dieren in de voorziening. Als reactie werd de werkgroep Dieren in Muylenberg in het leven geroepen. Die deed al een rondvraag. Welke dieren de bewoners graag willen? Voor konijnen kunnen we plaats maken. Maar olifanten worden iets moeilijker’, lacht Veerle.
‘Als sociaal ondernemer is CM steeds op zoek naar oplossingen voor maatschappelijke uitdagingen, zoals betaalbare en inclusieve opvang voor mensen met een beperking. In ‘52 richtte CM-Turnhout, via haar vzw KMSL, Muylenberg op, als antwoord op deze zorgnood. Tot op vandaag is CM nog steeds bestuurlijk verbonden met Muylenberg, en dient de voorziening als schoolvoorbeeld voor inclusief wonen in een stadscentrum.’
Stefaan Voet, directeur netwerk provincie Antwerpen