Maria (92) wou nog eens de zee zien

‘Als kind gingen we nooit op reis. Mijn vader had een winkel van Singer-naaimachines en mijn moeder een drogisterij. Wel ging ik soms op vakantie bij mijn tante in Brasschaat, ook plezant.’ 

‘Op mijn veertigste zag ik de zee voor het eerst. En ik besef waarschijnlijk nu voor het laatst, want ik voel dat ik achteruitga. Ik ben zo dankbaar dat ik er dankzij CM-Rolwagenvervoer nog ben geraakt. Het is een droom die uitkomt. Ik ben echt voldaan nu.’ 

‘De zee herinnert me eraan hoe klein we als mens zijn. Al mijn zorgen waaien hier weg. De golven kalmeren me. En een crème glaceke daarbij ook (knipoogt).’ 

‘Van de schelpen die ik meenam, ga ik thuis in woonzorgcentrum ’t Zand iets knutselen. Van het strand naar ’t Zand, ja (lacht). Dit is een herinnering om in te kaderen.’