Burn-out: ‘Ik kon niet volgen op mijn job, maar wilde mijn prille moederschap niet gebruiken als excuus’
Margaux Van der Velde (35) kreeg een burn-out. In Leef vertelt ze hoe het voelt om opgebrand te zijn en hoe het zo ver is kunnen komen. 'Veerkracht heeft niets te maken met doorgaan tot je breekt.'
Ik had het gevoel dat het bij iedereen wél lukte en ik ter plaatse bleef trappelen
Margaux Van der Velde
‘Ik wil graag alles uit het leven halen. Dat heeft met mijn nieuwsgierigheid te maken, en mijn verlangen om iets te betekenen voor anderen. Wat ik doe, moet een meerwaarde creëren, impact hebben.’
‘En ik denk veel na. Over het welzijn van mijn man en vrienden, de opvoeding van mijn dochter, hoe we met elkaar omgaan in deze samenleving. Doe ik het wel goed? Die vraag houdt me fel bezig. Maar na een tijdje wordt dat vermoeiend.’
Geen grenzen
‘Het begon drie jaar geleden. Ik was net een paar maanden aan de slag als PR-consultant in een bureau met jonge, ambitieuze medewerkers toen de coronacrisis uitbrak. Het was druk en ik wilde mij bewijzen. Doordat iedereen tijdens de lockdown thuiswerkte, waren er geen grenzen meer. Ik werkte op alle mogelijke uren van de dag.’
‘Een half jaar eerder was ik voor de eerste keer mama geworden. Het was zoeken naar een nieuw evenwicht, nieuwe grenzen. Maar die durfde ik niet goed af te bakenen. Ik voelde dat ik het tempo in mijn nieuwe job niet kon volgen, maar ik wilde mijn prille moederschap niet gebruiken als excuus.’
‘Corona zorgde er ook voor dat we als gezin geïsoleerd raakten. De crèche moest ineens sluiten, kinderen mochten hun grootouders niet meer zien … Buitenkomen met vrienden bood geen uitlaatklep meer. Als je dan te veel nadenkt, loop je op den duur vast in je hoofd.’
‘Ik had het gevoel dat het bij iedereen wél lukte terwijl ik ter plaatse bleef trappelen.’
Zelfs mijn dochter zien spelen en onnozel doen, schonk me geen vreugde
Margaux Van der Velde
Non-stop piekeren
‘Na het werk nog beginnen koken, afruimen en de afwas doen, de was insteken … Alles werd mij te veel. Ik voelde me vaak misselijk, at weinig en schoot voor het minste uit mijn krammen.’
‘’s Ochtends werd ik twee uur voor mijn wekker wakker en begon ik meteen te piekeren. Over de to do’s van die dag. Met welke projecten sta ik achter? Wie gaat onze dochter aankleden en naar school brengen? Heb ik al gezegd dat ik een late vergadering heb en dus niet de avondshift kan doen? Wat als mijn man ook niet op tijd kan vertrekken op zijn werk?’
‘Ik had het gevoel dat ik de controle aan het verliezen was. Ik kon nergens meer plezier uithalen. Ik lachte nog zelden thuis, voelde me verdoofd. Alsof mijn kaars letterlijk uit was. Zelfs mijn dochter zien spelen en onnozel doen, schonk me geen vreugde.’
Burn-out? Ik?
‘Pas toen ik paniekaanvallen kreeg en in een oncontroleerbare huilbui terechtkwam, stapte ik voor de eerste keer naar mijn huisarts. Ik denk dat ik het grootste deel van die consultatie gewoon heb gesnotterd. Het enige wat ik kon uitbrengen was: er is iets mis met mij maar ik weet niet wat.’
‘Ik dacht niet aan een burn-out. Ik ging gewoon door een moeilijke periode, zoals iedereen tijdens de pandemie. Zo is het leven nu eenmaal als kersverse mama met een veeleisende job, dacht ik.’
‘Toen het verdict viel, was mijn eerste reactie: hoe lang gaat dat duren en wanneer kan ik weer aan het werk? Ik dacht altijd dat ik veerkrachtig genoeg was om niet aan een burn-out ten prooi te vallen. Maar ik weet nu dat het zich stelselmatig opbouwt in je lichaam. De hoge druk op mijn werk was de druppel die de emmer deed overlopen.’
‘Ik heb geleerd dat veerkracht niets te maken heeft met doorgaan tot je breekt, iedereen z’n rekker kan knappen. Maar wel met hoe je leert omgaan met stress.’
CM-voordeel psychologische zorg
Vernieuwd voordeel: veel meer behandelingen komen nu in aanmerking. Ik dacht altijd dat ik te veerkrachtig was voor een burn-out
Margaux Van der Velde
Out Of Office
‘Het eerste dat ik gedaan heb is slapen. Veel slapen. Ik moest fysieke rust vinden voor ik ook weer mentale rust kon vinden. Mijn psycholoog, die gespecialiseerd is in burn-out, hielp me om afstand te nemen van mijn werk.’
‘Ik zat zeven weken thuis toen het productiehuis van Out of Office contact met me opnam. Mijn deelname aan het programma heeft veel betekend voor mijn herstel.’
‘Ik kwam in contact met mensen die hetzelfde meemaakten. Vrienden en familie ondersteunen je waar ze kunnen, maar zij weten nooit helemaal hoe je je voelt. De gesprekken met lotgenoten zijn zo helend. Na de lockdowns was het een verademing om in het gezelschap van anderen te zijn. In de buitenlucht dan nog wel, op een boerderij, waar ik eens met m’n handen kon werken.’
‘Daar heb ik voor de eerste keer gevoeld dat ik eruit zou geraken. Dat ik andere keuzes kon maken in het leven en meer mijn buikgevoel mocht volgen.'
Uit het isolement
‘Ondertussen kan ik veel beter prioriteiten stellen. Wat is er nu echt dringend? En vooral: Wat is er nu echt belangrijk? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als het niet lukt? Ik focus ook op wat me energie geeft en probeer me ver te houden van mensen die energie vreten. Dat blijft een oefening.’
‘Van vrienden die in gesprekken rond mijn burn-out heen fietsten, heb ik bewust afstand genomen. Het vroeg te veel van me om te proberen uitleggen wat er speelde en ik wilde niet op onbegrip stuiten. Gelukkig heb ik ook veel steun gekregen. Van mensen die een plantje kwamen afgeven, een bericht stuurden met ik denk aan u of me uit mijn kot lokten voor een spaghetti.’
‘Buiten komen is zo belangrijk. Al voelde ik me in het begin beschaamd als ik leuke dingen deed. Wat zouden anderen denken als ze me zagen tijdens een apéro? Maar dat zijn juist de dingen die je nodig hebt om uit die spiraal te geraken.’
‘Als je een burn-out hebt, ben je meer dan ooit op zoek naar zingeving. Toen ik aan de slag was op de boerderij, voelde ik de energie stromen. Ik was iets goeds aan het doen, samen met anderen iets aan het opbouwen. Eindelijk wist ik weer waar ik mee bezig was, voor wie en voor wat ik het deed.’