Therapie als reddingsboei: hoe Natalie haar angsten overwon
‘Ik had een heel stereotiep idee over de psycholoog’, begint Natalie (47). ‘Een lange sofa, een doos tissues en daartegenover een wildvreemde aan wie je je verhaal moet doen. Dat zag ik niet zitten.’ Tegelijk voelde Natalie dat ze haar angststoornis niet alleen de baas kon. Uiteindelijk bleek psychotherapie volgen toch de beste beslissing.
Ik raad iedereen aan om hulp te zoeken als je er zelf niet uitkomt
Natalie
Een keerpunt
Een angststoornis was Natalies leven binnengeslopen en ze voelde zich steeds meer vastzitten in haar hoofd. ‘Toen mijn man op een bepaald moment zei dat hij niet meer wist hoe hij me kon helpen, was dat een keerpunt.’
Toch bleef professionele hulp zoeken moeilijk. ‘Ik wist niet hoe ik er aan moest beginnen. De huisarts kan in zulke gevallen de weg wijzen, maar onze huisarts kent mijn familie al jaren. Ik voelde toch wat schaamte en was bang dat hij mijn probleem bij hen zou bespreken’, herinnert Natalie zich.
De zoektocht
Ondanks haar twijfels ging Natalie zelf op zoek naar een psycholoog. ‘Ik vond online een lijst en koos iemand uit de buurt, bijna op goed geluk. Drie weken later had ik mijn eerste afspraak.’ Die eerste stap gaf haar opluchting. Maar de therapie liep niet zoals gehoopt: ‘Na vijf sessies zonder concreet plan voelde ik geen vooruitgang.’ Na wat doorvragen bleek dat die psycholoog vooral gesprekstherapie toepaste en dus niet echt aan de slag zou gaan met Natalies angststoornis.
Ze probeerde daarna EMDR-therapie, maar ook dat bleek geen succes omdat EMDR vooral gericht is op traumaverwerking. ‘Opnieuw ging ik op zoek naar een psycholoog. Ik vond er eentje met wie het klikte. Maar toen stopte die met de praktijk. Elke keer een nieuwe psycholoog zoeken en dan weer vastlopen: het voelde telkens als een enorme tegenslag.’
Eindelijk een klik
Na veel pogingen vond Natalie eindelijk een psycholoog bij wie ze het gevoel had dat die echt met het probleem aan de slag ging. ‘Al bij het eerste contact dacht ik: dit is het. Ze is nuchter, pragmatisch en geduldig. Als ze merkt dat het te snel gaat, schakelt ze terug. Ze zegt – naar mijn gevoel - altijd de juiste dingen.’
Haar vertrouwen in de therapeut gaf haar het gevoel dat ze vooruitging. ‘De laatste keer dat ik haar zag is drie maanden geleden. Ik had nog een back-upafspraak, maar de psycholoog zei: als het goed gaat, bel dan vooral af. En dat heb ik gedaan. Ik heb een nieuwe afspraak achter de hand, maar ik denk dat ik ook die niet nodig heb.’
Ondersteuning en rust
Naast haar psycholoog vond Natalie ook een nieuwe huisarts die haar ondersteunt. ‘Het helpt enorm om te weten dat ik er niet alleen voor sta. Dat geeft me rust.’
Hoewel de zoektocht naar de juiste hulp lang en frustrerend was, beseft Natalie nu hoe waardevol psychologische hulp is. ‘In mijn generatie is die stap moeilijker. Jongere mensen hebben er minder moeite mee en dat is alleen maar positief. Ik raad iedereen aan om hulp te zoeken als je er zelf niet uitkomt. Als er in de toekomst iets speelt, zou ik nooit meer zo lang wachten. Het was een moeilijk proces, maar ik ben blij dat ik het ben aangegaan.’