Sepsis: herken de sluipmoordenaar

‘Ik heb twee kinderen op de wereld gezet, maar deze pijn was ondraaglijk’, vertelt Kathleen De Smet (38). Een jaar geleden maakte ze een septische shock door, een levensbedreigende situatie die haar leven ingrijpend veranderde. Dr. Ken Dewitte legt uit hoe je sepsis kan herkennen en waarom snel handelen cruciaal is.

Tekst: Elien Steen

Beeld: James Arthur

Leestijd: 3 min

29/01/2025

Van griep naar spoed

‘Vorige winter voelde ik me moe, had ik spier- en gewrichtspijn en kreeg ik koorts’, begint Kathleen. Haar huisarts vermoedde griep, maar al snel ging het bergaf. ‘Medicatie hielp even, maar die nacht rilde ik onophoudelijk en liep mijn koorts op tot 40 graden. Toen wist ik dat er iets grondig mis was.’ 

De volgende ochtend verergerde haar toestand. Kathleen had ondragelijke pijn in haar onderbuik, kon amper praten of staan. Haar zus, een verpleegkundige, bracht haar naar de huisartsenwachtpost. ‘Mijn nagels en lippen werden blauw en er verschenen paarse vlekken op mijn huid,’ vertelt ze. ‘Ik werd meteen doorgestuurd naar spoed.’ De diagnose: sepsis. 

‘Sepsis is een extreme reactie van het immuunsysteem op een infectie door een virus of bacterie, zoals een longontsteking, urineweginfectie of wondinfectie’, verduidelijkt Dr. Ken Dewitte, urgentiearts en coördinator van het sepsis-team in AZ Voorkempen. ‘Dit kan leiden tot schade aan organen en weefsels. Iedereen kan sepsis krijgen, maar ouderen, baby’s en mensen met een verzwakt immuunsysteem lopen een hoger risico. 20 % van de slachtoffers van sepsis overlijdt.’

Lange weg naar herstel

‘Ik stond echt op het randje’, gaat Kathleen verder. ‘Mijn organen begaven het al.’ De behandeling werd meteen opgestart. Kathleen belandde drie weken op intensieve zorg en drie weken op een gewone afdeling. ‘Ik vroeg me af of ik mijn kinderen ooit nog zou terugzien. Het was fysiek en emotioneel loodzwaar, maar de steun van familie, vrienden en het medisch team gaf me kracht.’

Bewustzijn redt levens

‘Elk jaar krijgen meer dan 40.000 Belgen sepsis, maar zowel het brede publiek als medisch personeel weet er vaak te weinig over’, zegt dr. Dewitte. ‘Vroege herkenning is cruciaal. Elk uur telt, zoals Kathleens verhaal aantoont. Hoe sneller de behandeling, hoe groter de kans op herstel.’

De impact blijft voelbaar

De ziekte veranderde Kathleens leven. ‘Ik leef nu bewuster en geniet van kleine momenten, zoals mijn kinderen van school halen. Stop met haasten en leef in het nu.’ Ze merkt ook nog altijd de gevolgen. ‘Ik ben nog steeds intens vermoeid en heb soms gewrichtspijn. In september probeerde ik terug te werken als leerkracht maar eind oktober moest ik stoppen. Het is fysiek te zwaar. Multitasken lukt moeilijk en mijn geheugen laat me in de steek.’ 

‘Sepsis kan blijvende gevolgen hebben’, bevestigt Dr. Dewitte. ‘Zeker na een septische shock, de ernstigste vorm. Revalidatie is vaak zwaar en langdurig. Goede nazorg is daarom onmisbaar voor het fysiek, mentaal en cognitief herstel.’

Toch blijft Kathleen optimistisch. ‘Ik focus nu op bewegen zoals wandelen en krachttraining. Het gaat met ups en downs maar ik vertrouw erop dat het weer goed zal komen’, besluit Kathleen.

Maakte je ook sepsis door en zoek je lotgenoten? 

Contacteer vzw Sepsibel via www.sepsibel.be.