'Dit jaar ga ik niet naar de tandarts'
De energiecrisis slaat hard toe. Niet alleen bij wie het al niet breed had. Ook bij mensen die eerder wel goed rondkwamen, staat het water nu aan de lippen. Ze moeten keuzes maken. Soms moeten ze zelfs broodnodige gezondheidszorg uitstellen. Met alle gevolgen van dien.
Spaarzaam omgaan met centen, dat doet Josiane Claesen (57) uit Houthalen al jaren. Zij houdt nauwgezet alle uitgaven bij. ‘Ik heb eens vergeleken wat mijn man en ik in 2017 en dit jaar hebben moeten betalen. Het verschil is waanzinnig’, zucht ze. ‘Na aftrek van alle vaste kosten houden wij nu per maand amper 316 euro om van te leven. Wij moeten aan ons spaargeld zitten.’
Ik heb problemen met mijn voet, maar de podoloog kan ik nu niet betalen.
Josiane Claesen
Reuma
Josiane lijdt al lang aan een vorm van reuma. Maar dat hield haar niet tegen om te gaan werken. Tot ze in 2005 een zwaar arbeidsongeval kreeg. Toen lukte het niet meer om haar job te doen en viel ze terug op een ziekte-uitkering. ‘Mijn inkomen is daardoor beperkt. Bovendien moet ik vaak de huisarts en specialisten raadplegen. En mijn rekeningen bij de apotheker lopen hoog op’, vertelt Josiane.
Podoloog schrappen
Op geneesmiddelen kan ze niet besparen. Die heeft ze echt nodig want ze verlichten haar klachten. ‘Maar de jaarlijkse controle bij de tandarts sla ik dit jaar over’, zegt ze vastberaden. ‘Ik had nog nooit eerder tandpijn. Hopelijk blijft dat zo.’ Ook bezoeken aan de podoloog schrapt ze voorlopig. ‘Ik heb nochtans problemen met mijn voet en die verergeren. De podoloog heb ik eigenlijk dringend nodig. Maar dat bezoek wordt niet terugbetaald. Die kosten zijn dus volledig voor mijn rekening. Dat is nu te veel.’
Dure supplementen
Dat sommige artsen zelf kunnen kiezen hoeveel ze de patiënt aanrekenen, dat vindt Josiane geen goede zaak. De patiënt is daarvan de dupe. Geconventioneerde artsen houden zich aan afgesproken tarieven en vragen geen supplementen. ‘Maar bij de keuze van een arts kijk ik daar niet naar’, bekent Josiane. ‘Ik zou dat moeten doen. Maar als ik tevreden ben over een arts, dan verander ik niet zomaar. Die kent mijn medische voorgeschiedenis en ik heb er vertrouwen in.’
Net te hoog
Josiane zocht wel uit of ze recht had op hogere tegemoetkomingen voor gezondheidszorg of sociale voordelen. ‘Ik koop elk jaar de Sociale Landkaart. Dat is een dik boek waarin alle voordelen worden uitgelegd’, licht ze toe. ‘Maar ik val overal buiten. Voor de maximumfactuur bijvoorbeeld kwam ik nog niet in aanmerking ondanks mijn hoge medische kosten. Het pensioen van mijn man en mijn uitkering zijn samen net te hoog.’
Door haar aandoening kan Josiane nauwelijks haar huishouden doen. ‘Gelukkig neemt mijn man heel veel taken over. Daar ben ik zo blij om’, vult ze aan. ‘We schakelen ook professionele hulp in met dienstencheques. Dat kost ook geld. Maar als we daarop besparen, dan blijft het werk liggen.’
Psycholoog overbodig
Haar job niet meer kunnen doen, daar had Josiane het heel moeilijk mee. ‘Ik voelde mij slecht, was depressief. Ik ben bij een psycholoog gegaan om daarover te praten’, vertelt Josiane. ‘Die raadde me aan om vrijwilligerswerk te doen.’ Ze begon met cursussen sterrenkunde te geven in het Doppahuis, een cursus- en ontmoetingscentrum in Hasselt. Nu steekt ze een handje toe in de boekhouding. Dat kan ze van thuis doen, op haar ritme. Daarnaast is ze actief in andere verenigingen. ‘Daar haal ik veel voldoening uit. Ik voel mij weer nuttig, kom opnieuw met mensen in contact. Dat geeft een goed gevoel’, merkt Josiane op. ‘Door mijn vrijwilligerswerk kan ik de psycholoog laten. Meteen ook een belangrijke besparing.’
Ik heb geen recht op voordelen want ons inkomen is net te hoog.
Josiane Claesen