Zijn we nog vrienden?
Vrienden komen en gaan in het leven. Denk maar aan je tijd in de lagere school of zelfs het middelbaar. Je kan vast wel aan iemand denken die je nu niet meer ziet. Vriendschappen verwateren soms, dat is normaal en als beide partijen het zo aanvoelen hoeft het ook helemaal geen ding te zijn.
Dat verandert als jij degene bent die eenzijdig de stekker uit een vriendschap wil trekken en de ander dat to-taal niet ziet aankomen. Dat doet pijn, spreek gerust van vriendschapsverdriet. Dus hoe pak je dat aan? Wat doe je wel, wat is een no go? Psychiater en rouwexpert Uus Knops geeft tips.
Ga de ander niet ineens vermijden
Iemand ghosten is echt niet oké. Zonder uitleg blijft de ander zoeken naar de reden: ligt het aan mij, had ik iets kunnen doen om het te voorkomen? Als gevolg is er ook vriendschapsangst, die persoon gaat aan zichzelf twijfelen, durft geen nieuwe vriendschappen meer aan omdat het zomaar opnieuw kan gebeuren.
Face to face
Je laat die vriend dus best weten dat de vriendschap voor jou op is. Maar doe dat niet met een snel een onpersoonlijk berichtje. Je bent die persoon na al die tijd iets meer verschuldigd. Jullie hebben elkaar tenslotte ooit graag gezien.
Afkoelperiode
Een persoonlijk gesprek dus. Je hoeft niet in het heetst van de strijd uitleg te geven. Je mag gerust zeggen dat je nu even tijd nodig hebt, maar dat je er later zeker op terugkomt. Is het moment daar, pak het dan op een beheerste en constructieve manier aan.
Een wereld van verschil
Ben je bang dat je het met een gesprek alleen maar erger gaat maken? Dat kan, maar het hoeft niet zo te zijn. Misschien ben jij veranderd en verlang je nu andere dingen in het leven. Met die uitleg weet de achterblijver dat het niet aan hem ligt. Begon de ander te veel van je te vragen en werkte dat verstikkend? Breng het onder woorden zodat de ander hier misschien iets uit kan leren.
Ben je benieuwd hoe Norah (14 jaar) het aanpakte om op een zorgzame manier een vriendschap te verbreken? Dat kan je lezen in ‘Zijn we nog vrienden’, het boek dat Uus Knops schreef samen met Julie Minnaert.
